SO YOU THINK YOU CAN DANCE

Και ενω οι φιλες μου, με με βομβαρδιζαν με τα γνωστα γυναικεια προβληματα (αντρες, ασφαλεια αυτοκινητου, ψωνια στην λαικη, μανικιουρ, σε πιο υψος θα φορεθει η φουστα την ανοιξη) το weeken που περασε, εμενα το μυαλο μου (και το σωμα) ηταν αλλου... Στην καραγκουνα (το χορο εννοω) βεβαιως, βεβαιως! Ειναι να μην εχεις φυσικο ταλεντο στην χοροκινηση. Φυσικα εχει να κανει και με τα χορευτικα γονιδια που κληρονομησα απο την οικογενεια (πελοποννησιακορουμελιωτομικρασιατικο γονιδιο: το καλυτερο στο ειδος του). Το τι χορο εριξα αυτες τις μερες δεν φανταζεστε, για αυτο και δεν προλαβα να γραψω στο blog. Με μπαλο ξεκινησα σε ποντιακο ομαλ κατεληξα. Εδω με βλεπετε στο γαμο της θειας Νιτσας στην Αμφισσα προχτες, καλε αυτη στο βαθος με το ροζ αμανικο φορεματακι ειμαι που πινει νερο, γκαγκανιασα απο τους πολλους πηδους στο τσαμικο!



Εδω παλι ειμαι η τελευταια δεξια με το κοκκινο μαντιλι-καλαματιανο στην κεφαλα, μην μου πειτε θεα η Βλαχα! Αμα τον εχεις μεσα σου τον καγκελαρη (χορος παραδοσιακος ειναι βρε ασχετοι, θελετε να λεγεστε και ελληνες) δεν σε αφηνει να παλουκωθεις.


Αχ, ετουτη η φωτο εχει ιστορικη σημασια. Με βλεπετε στην μεση με το λευκο (συμβολιζει την αγνοτητα) μαντιλι και τα μπιρμπιλια που κρεμονται; Βλεπε το λεβεντανθρωπο στο πλαι μου, που κρατα με χαρι το χερι μου; Ειναι ο Βαγγως, τον γνωρισα εκεινη την μερα στη ζωοπανηγυρι και σειραμε μαζι το φυσουνι. Εριξα 3 απανωτες στροφες και τον εντυπωσιασα. Πανω στην σουστα μου εφυγε το ενα τσαρουχι, αυτος το επισε και με μια κινηση ολο σιγουρια μου το τοποθετησε στο μικρο αλαβαστρινο ποδαρακι μου... και εγω για να τον ευχαριστησω του αφιερωσα μια τρατα που χορεψα με τσαχπινια και ναζι, ετσι τον κατεκτησα. Κελ ρομαντικ ιστουαρ!

DIN