Ελα να παμε στο νησι...

που λεει και το ασμα (χωρις την μανα σου, ουτε καν εσενα). Φευγω, μετα απο εναν κωλοχειμωνα κλεισουρας, που να παει και να μην γυρισει. Παιρνω την τσαντουλα μου κι οξω απ την πορτα. Τωρα που γραφω, χωνω στο σακ βουαγιάζ με το αλλο χερι μαγιο, με το ποδι φωτογραφικη, αντιηλιακο, καπελο, τσατσαρα. Μην ξεχασω... μαντιλακια ντεμακιγιάζ, πιτζαμα, δυο βρακια, sudoku για το καραβι... τι αλλο, μωρε κατι ξεχναω? Να δεις που θα ξεχασω το πιο βασικο, παντα το παθαινω. Το χειροτερο ειναι οτι εχω ενα φίλινγκ οτι ξεχναω κατι, μονο που το θυμαμαι παντα μεσα στο καραβι. Αυτη την φορα σκασιλα μου. Θα επαιρνα τον οματιον μου κρατοντας γυαλια ηλιου, πορτοφόλι και κινητο. Αλλα η ρημαδα η λογικη με επανεφερε στα συγκαλα μου. ‘‘Σιγα μανδαμ, πως κανεις ετσι λες και σου βαλαν νεφτι στον ποπο. Λες και σε ειχαν με λουρι και σε ξαμολισαν’’.
Ξερετε απο ποτε εχω να παω εκδρομη, να δω δεντρακι, θαλασσα, ξαστερο ουρανο, παραλια και τα τιαυτα?
Απο το καλοκαιριιιιιιιιιιιιιιιιι.
Μην ρωτησετε γιατι. Αυτη η ερωτηση ποναει.
Γι αυτο δεν θελω σχολια.
Φευγω! Φευγω για μενα να νιωσω καλα...

Αντε καλη εργατικη πρωτομαγια. Να κατεβειτε στις πορειες, εσεις που ειστε νεοι και ακμαιοι. Οι αλλοι που ειστε της παραδοσης να πλεξετε στεφανια και να τα φορεσετε καπελο στο παρεακι σας, χα,χα!
Μιας που εχω κανει επι σειρα ετων τα παραπανω ακτίβιτις, φετος θα το γυρισω στο αραλικι. Θα πινω λεμονιτες και θα πετω βοτσαλακια στην ακροθαλασσια!
Ετσι, στην υγεια της εργατιας! Εβιβα!

din