
Φευγω τις προάλλες αρων-αρων απο το γραφειο για το σπιτάκι μου και μπουκαρω σε ταριφα γλωσσοκοπανιστό. Ειχε βαλει στην διαπασον ενα cd και αρχισε να με ρωτά ποιο ειναι το ενα τραγουδι, ποια το τραγουδα... η Edith Piaf του λεω, μπροβο κοριτσι μου με λεει. Βρες τώρα αν μπορεις και ετουτονο... ταραντελα ειναι του λεω... με κουφανες, ο ταριφας απαντα. Ετσι πηγε η βαλιτσα μεχρι που εφτσα σπιτι. Παω να τον πληρωσω, ααα δεν εχω ρεστα κοπελια, αστα μου μπουρμπουαρ. Μα καλα, σκεφτομαι σε τόσες ερωτησεις απαντησα δεν επρεπε να μου κανει δωρο την διαδρομη? Ετσι δεν κανουν στα τηλεπαιχνίδια? Κωτσο με απιασε ο κυριούλης, τον διασκεδασα και τον πληρωσα διπλο. Αλλά τι περιμένεις απο ταρίφα!
Το ιδιο βράδυ εχω πάει για πιοτό στα δυτικα suburb. Κατα τις 2 η ωρα, βγαίνω απο το bar και αποφασιζω να παρω μια γεύση απο ντοπιο ταξιτζη. Σήκωνω τη χερουκλα μου (μαλακίες λεω, ειμαι θεόκοντη) σταματαει σενιο μερσεντικο με σχετικα-νεαρο-ταxidriver, που πατε δεσποινις κτλ. Όντας κομμάτια (ψυχικά και σωματικά) και καθότι το εσωτερικό του οχήματος έλαμπε, ηταν υπερ-ανετο και ο ταριφ-boy ειχε βαλει στα deck τελευταίας εσοδειας loung μούζικα, ξαπλάρω και εγω το κορμάκι μου (μαλακίες λεω, ειμαι τσουπωτη) και απολαμβάνω την διαδρομή. Ο μεσιε ηταν πολυ καθως πρέπει και αμιλητος το πρωτο τεταρτακι, τυχαιρή ειμαι, με το ζορι του ειπα την διευθυνση μου (τοσο κουρασμενη), δεν υπήρχε περιπτωση να αντέξω την κλασικη ταριφο-κουβεντουλα: σε τι χάλι έχουμε οδηγήσει την χώρα και ποσο εχει πάει το κιλο οι πατατες. Αμ, ελα που εκεί που ειχα γλαρώσει, κάνει την εξης δήλωση... άδεια η Αθηνα σήμερα, ε? Απάντα του ανθρωπου, παλιογαιδουρα και μην στραβωνεις, μια ερωτησούλα εκαμε το παλικαρι, μου λεω. Σε τόσους και τόσους μαλάκες εχω μπει στο παρελθον και αν εχω συμπεριφερθει με υπομονη γαιδάρου, η αλήθεια να λεγεται. Ε, ναι, απαντώ. Για ποτο ήσασταν? Ε, ναι, απαντω και σκεφτομαι και εσενα τι σε νοιαζει. Στο καπακι δικαιολογείτε πως ηθελε να δει αν κινείτε το night life της Αθήνας λόγω οικονομικής κρίσης. Ναι αλλα εμενα μου ειχε φάει ενα ολοκληρο ασμα και μισο νανούρισμα με τις ερωτίσεις του... Στο σπιτι σας πηγαινουμε? Στο σπίτι μου, με πατε, απαντώ (άρχισα να εχω ενα στραβό προαισθημα για την πορεία της κουβέντας... ) Ρωτω, γιατι μου εχουν πει οτι η περιοχή σας εχει ωραια θεα, εχει πράγματι? Ε, αναλογως σε ποιον όροφο μένεις, απαντώ (αι, μαρη σκεφτομαι εχεις γεροντοκοριασει και υποπτευεσαι τους πάντες και τα πάντα, ο άνθρωπος ειναι λάτρης του ευζην). Ο δρομος που μένετε ειναι ησυχος? Αναλλόγως την ωρα της ημερας, απαντω. Βέβαια αμα εχετε παιδιά δυσκολο να εχετε ησυχια... Δεν εχω παδιά. Βασικα ηθελα αλλα 5 λεπτα για να φτασω σπίτι αλλα μου την έδωσε ο μαλακοβιόλης-περιεργος, ασε που με ξαγρυπνισε για τα καλά και λεω δεν βαριέσαι θα πορπατησω και λιγο να ξεμουδιασω. Εδώ, εδω, αστεμε, τι σας οφείλω?
Ααααααααα, κοιτάξτε τι εγραψε το καντράν 6,69!!!! Και 69!!!! (και μου κλείνει το ματι).
Βρε αντε στα τσακίδια, παλιομπασμένε, σιγανοπαπαδια, λιγουριό τελειωμένο. Δεν του τα ειπα οπως καταλαβενετ ενεκα που η μαμα με ανάθρεψε με το σαβουαρ βιβρ, αλλα του πέταξα τα λεφτα στα μουτρα και του ειπα πάρε 6.70, τα 69 λεπτα τα κρατάω για άλλον!
Πειτε μου, τώρα, καλα δεν εκανα τοσο καιρο και δεν έμπαινα σε ταξι? Πειτε μου, η μοναδικη τους δουλεια δεν ειναι να σε πανε στο προορισμό σου και τίποτα περισσότερο? Τους μοσχοπληρώνεις και πρέπει να αντιμετωπίσεις την οποια ανωμαλία τους. Οχι πειτε μου, θέλουν ή δεν θέλουν χαστούκια ωρες-ωρες... ειδικά τις περασμένες!
Din